Στα πλαίσια του "Δικτύου Πολιτιστικής Συνεργασίας" που ιδρύθηκε το 2011, ξεκινά ένα νέο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ, υπό την
οργανωτική επίβλεψη του Πολιτιστικού Σωματείου «Ο Φάρος», με τίτλο «Η νέα γενιά
της Ιταλικής κωμωδίας» και προωθείται από το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο
Αθηνών.
Το Φεστιβάλ που περιοδεύει στην Ελλάδα το 2016, με 1η στάση και εγκαίνια (19 Μαρτίου) στη Λέρο, θα ταξιδέψει στη συνέχεια σε Πάτρα, Μεσσηνία, Ναύπλιο, Κρήτη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη … και περιλαμβάνει τέσσερα έργα νέων σκηνοθετών:
- Francesco Bruni – Scialla – 2011
- Massimiliano Bruno – Nessuno mi può giudicare – 2011
- Daniele Ciprì – È stato il figlio – 2012
- Ivan Cotroneo – La kryptonite nella borsa – 2012
Στην Πάτρα οι ταινίες θα προβληθούν από 23 Μαρτίου έως 20 Απριλίου,
στην Αίθουσα Συνεδριάσεων της Αγοράς Αργυρής –– Άγιου Ανδρέου 12 – στις 7.00 μμ.
Η εκδήλωση τελεί υπό την Αιγίδα και την συνεργασία του Πολιτιστικού Οργανισμού
Δήμου Πατρέων και χορηγός επικοινωνίας είναι το “Radi©Atene”
Το Φεστιβάλ που περιοδεύει στην Ελλάδα το 2016, με 1η στάση και εγκαίνια (19 Μαρτίου) στη Λέρο, θα ταξιδέψει στη συνέχεια σε Πάτρα, Μεσσηνία, Ναύπλιο, Κρήτη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη … και περιλαμβάνει τέσσερα έργα νέων σκηνοθετών:
- Francesco Bruni – Scialla – 2011
- Massimiliano Bruno – Nessuno mi può giudicare – 2011
- Daniele Ciprì – È stato il figlio – 2012
- Ivan Cotroneo – La kryptonite nella borsa – 2012
Στην Πάτρα οι ταινίες θα προβληθούν από 23 Μαρτίου έως 20 Απριλίου,
στην Αίθουσα Συνεδριάσεων της Αγοράς Αργυρής –– Άγιου Ανδρέου 12 – στις 7.00 μμ.
-
Τέταρτη
23 Μάρτιου
-
Σάββατο 26 Μάρτιου
-
Τέταρτη 6 Απριλίου
-
Τέταρτη
20 Απριλίου
Με Ελληνικούς Υπότιτλους και Είσοδο Ελεύθερη
«Στο φετινό
φεστιβάλ παρουσιάζεται ο σύγχρονος ανάλαφρος κινηματογράφος με τα έργα τεσσάρων
νέων σκηνοθετών στην αρχή της καριέρας τους, ταινίες που απέσπασαν στην Ιταλία
σημαντική επιτυχία από το κοινό και τους κριτικούς, κερδίζοντας σημαντικά
βραβεία και σε διεθνές επίπεδο.
Ένα είδος
κωμωδίας πολύ μακριά από την κλασική Κωμωδία αλά ιταλικά των δεκαετιών ’60 και
’70, όπου εξαφανίστηκαν όλα τα ίχνη σάτιρας, πρώτα απ’ όλα η κοινωνική και επιβιώνει
ενίοτε μόνο μια ελαφριά σάτιρα ηθών.
Εάν και είναι
προς το παρόν της μόδας να εκτυλίσσονται οι ταινίες σε εκείνες τις δεκαετίες,
τα χρόνια της αμφισβήτησης παρατηρούνται από μία ανέντακτη γωνία, ως στοργικές
αναμνήσεις των παππούδων».